Cześć Kochani,

Muszę zaznaczyć, że nie jestem totalnym świrem życia w stylu zero waste. Ale, wiecie mimo wszystko piorę w orzechach, zbieram nakrętki, rozmnażam rośliny, oddaje rzeczy do schroniska, do domu samotnej matki. Muszę jednak z pokorą przyznać, że wyrzuciłam szklaną butelkę do odpadów zmieszanych. I nie ma się czym chwalić.  Wychowywałam się w mocnej relacji z babciami: Zosią i Teresą. Z jedną spędzałam wakacje i ferie, a z drugą każdy dzień. I to właśnie one nauczyły mnie wielu zasad. Babcia Zosia wykładała śmietnik gazetą, która wchłaniała wilgoć. Zero jednorazowych worków na śmieci. Babcia Teresa (wiecie, że pisząc to automatycznie napisałam Mama Teresa – tu przepraszam moją mamę, ale to chyba ostatecznie urocze.) Niemniej babcia Teresa używała ściereczek z materiału bez jednorazowej fanaberii. A dziadek Staszek miał nawet materiałową chusteczkę do nosa. Moja mama natomiast wpoiła mi, że w kuchni nic się nie może zmarnować i w zasadzie tak kombinowała, dokładnie kupowała i przyrządzała, że w sumienie nie mieliśmy strat. Jeżeli były to zjadał je nasz pies Aleks. Moja mama i babcia przez wiele lat wszystko cerowały. I jest mi trochę przykro, ale nie wyobrażam sobie siebie cerującej skarpetki. A może powinnam? W kuchni Mamy-Babci Teresy nigdy nie było jednorazowych pojemników plastikowych, zawsze słoik. Cały kredens pustych słoików. No i moja mama, która picie do szkoły dawała mi w bidonie albo w termosie. To były czasy, piękne. Za wszelką cenę chciałabym do nich wrócić i tak jeszcze raz przyglądać się babci nawlekającej nitkę na igłę.

Wzruszyłam się. Wzruszyłam się również, kiedy znalazłam małą firmę, a tak naprawdę Panią Jagodę, która robi dobre rzeczy. Dobre dla świata, dobre dla nas, dla naszych wspomnień. Zerknijcie sami:

Pani Jagoda skorzystała z nadmiaru wolnego czasu i odnalazła swoją pasję tworząc urocze torby na wino, osłonki na doniczki, saszetki z karabińczykiem. A jej idea jest wspaniała.  Polega ona na odnawianiu, przerabianiu starych, zabrudzonych i podartych tkanin, które z uwagi na sentyment zalegają w domu.

Sami spójrzcie na te piękne woreczki prezentowe, torby na wino, czy osłonki na doniczki! Te ostatnie spodobały mi się najbardziej i już jedną taką mam – zaraz pokażę 🙂 Jest to bardzo unikatowa sprawa.

Czas pokazać Wam moje cuda, duet:

woreczek na kwiatka (lub co tylko chcemy 😛)  i saszetka z karabińczykiem:

Saszetka jest genialna na spacer z psem. Obecnie mamy szczeniaka i przysmaki są ważne podczas nauki. W ten sposób zawsze możemy naszego maluszka wynagrodzić. Osłonka na kwiatka jest przepiękna, idealnie odnajduje się w klimacie mojego mieszkania.

Dla mnie jest to magiczne, że mogę przerobić np. ukochaną bluzkę z pierwszej randki (w którą teraz może włożę jedną rękę i pół cycka) na fajne opakowanie na winko. Jestem bardzo sentymentalna, wrażliwa i dostrzegam piękno we wszystkim. Zachwyca mnie ten pomysł.

Wybieram już materiały, które podeślę do Pani Jagody z prośbą o woreczki na doniczki.  Gratuluję pomysłu.

Według wiadomości nie wyjdziemy z domów jeszcze przez dłuższy czas. Może warto zrobić coś dla siebie? Coś dla planety?