Quique ma wszystko: kochającą żonę, dobrze prosperujący biznes, zaufane grono przyjaciół. Prowadzi życie idealne do chwili, kiedy w jego gabinecie pojawia się człowiek w żółtych butach i z drwiącym wyrazem twarzy wręcza mu kopertę pełną zdjęć. Szybko przekona się, że to nie wybuchające wokół bomby powinny budzić w nim lęk, lecz że największe zagrożenie czai się za drzwiami jego sypialni. W mroczny trójkąt media – seks – polityka uwikłany może zostać każdy i niewiele trzeba, by zniszczyć komuś życie.

Mistrz literackiej prowokacji uwodzi czytelnika od pierwszej strony, odkrywa świat niebezpiecznych związków, morderstw, skandali i ujadających bulwarówek. W Dzielnicy występku mieszają się elity i nędzarze, a wszystko to skąpane w wybujałym erotyzmie, który uchodzi tylko Llosie.

Mario Vargas Llosa – noblista (2010), o którym mówi cały świat. Jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy. Polityk, w 1990 kandydował na prezydenta Peru. Autor bestsellerowych powieści (m.in. Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki, Święto Kozła, Pochwała macochy).

Więcej: www.mariovargasllosa.pl

Dzielnica występku to dowód na świetną formę autora. (…) powieść ta – krótka, błyskotliwa, intensywna i uzależniająca – wydaje się powrotem Llosy do jego ulubionych tematów. Alberto Fuguet, „Que pasa”

Mario Vargas Llosa to jeden z najwybitniejszych żyjących pisarzy,laureat Nagrody Nobla (2010), mistrz eksperymentów i żonglowania literackimi gatunkami. Przy tym postać niezwykle barwna i kontrowersyjna: błyskotliwy dziennikarz, niedoszły prezydent Peru, obywatel świata, bohater wielu skandali obyczajowych. Peruwiańska burżuazja nigdy nie wybaczyła mu ślubu z własną ciotką i małżeństwa z kuzynką, a wielbiciele prozy latynoamerykańskiej do dziś zastanawiają się, dlaczego spoliczkował Gabriela Garcíę Márqueza.

„Dzielnica występku to utwór fikcyjny. Kreując swych bohaterów, autor inspirował się charakterem osób istniejących naprawdę i nadawał postaciom nazwiska znane z historii, lecz twory te przez cały czas mają status bytów fikcyjnych. Pisarz, snując swą opowieść, czerpał z wyobraźni, a opisywane wydarzenia w rzeczywistości nie miały miejsca” – zarzeka się Llosa na początku powieści.

Mario Vargas Llosa od pięciu dekad należy do najbardziej utalentowanych architektów opowieści. (…) Nowa powieść, choć ma niewielkie rozmiary, jest świetnym przykładem doskonałej struktury i poczucia rytmu. Nadal Suau, „El Cultural”

Nie trzeba być jednak detektywem, by odkryć, że i tym razem pisarz obficie czerpał z własnych doświadczeń. Bliższą znajomość z prasą bulwarową zawarł w 2015 roku, gdy na łamach tygodnika „¡Hola!” ukazały się zdjęcia z jego romantycznego lunchu z Isabel Preysler (byłą żoną Julia Iglesiasa i matką Enrique). Trudno powiedzieć, czy to zasługa jednej z dwóch najchętniej kupowanych plotkarskich gazet w Hiszpanii, ale rok później pisarz zakończył swoje (pięćdziesięcioletnie!) małżeństwo z Patricią Llosą, by oficjalnie związać się z Isabel.

Dobrze znane jest również jego polityczne zaangażowanie, a zwłaszcza niechęć do byłego prezydenta Peru, z którym przegrał w powszechnych wyborach w 1990 roku. Na kartach nowej powieści Alberto Fujimori występuje pod własnym nazwiskiem jako szwarccharakter, który – wraz ze swoim współpracownikiem, tajemniczym Doktorem (Vladimirem Montesinosem?) – posługuje się plugawymi metodami, by doprowadzić kraj do ruiny.

Oto Dzielnica występku, nowa powieść noblisty. Historia z wątkiem lesbijskim i motywami politycznymi. Jej podstawowa zaleta: nie można się od niej oderwać. Andrés Ibáñez, „ABC”